هوالمحبوب

هنوز هم وقتی قلب شیشه ای احسا سم را با سنگ نا مهربانیها می شکنند

شمع آرزو هایم را با جرقه اشک روشن می کنم و در اقیانوس ژرف خیال

سوار بر زورق اندیشه تا فراسوی دشت آرزوها سفر می کنم

راستی چه خوب بود اگر من هم بالهائی به سپیدی نور و به لطا فت پر پروانه

داشتم در این صورت تا آبی آسمان عشق تا سرزمین کبو تران عاشق آنجا که کینه و

ریا جواز ورود ندارد پر می زدم آنجا که پلاک خانه دلها عشق است...

 

نوشته شده در چهارشنبه 86/2/5ساعت 6:10 عصر توسط کیمیا نظرات ( ) |